Klenica by³a osad¹ zapewne ju¿ w XIV w. skoro przyjmuje siê, ¿e w 1437 r. nale¿a³a do Sigismunda Zebelitz (z Bielic). Do koùca XV w. stanowi³a czêsty przedmiot sporów miêdzy rodzin¹ von Zebelitz, a mieszkaj¹cymi na pograniczu Wielkopolski ¯ychliùskimi oraz okoliczn¹ szlacht¹ z pobliskiego Œl¹ska, w tym z Rechenbergami. Grunty o niewielkiej wydajnoœci oraz rozleg³e lasy i bagna nie sprzyja³y rozwojowi gospodarki folwarcznej. Dlatego te¿ zarówno Klenica jak i okoliczne wsie d³ugo by³y zasiedlone przez woln¹ ludnoœÌ ch³opsk¹. Od po³owy XVI w. maj¹tek w Klenicy znajdowa³ siê we w³adaniu Rechenbergów. Wraz ze œmierci¹ Johanna Georga w 1610 r. przejê³a go jego siostra Helena von Spritzenstein i jej m¹¿ Johann Ernest Spritzenstein, a nastêpnie druga ¿ona Johanna, Eleonora hrabina von Harrach. Ona te¿ przekaza³a testamentem Klenicê, podobnie jak ca³e dobra otyùskie, Zakonowi Jezuitów, który przej¹³ je krótko po 1645 r. Mimo, ¿e dobra zakonne by³y kilkakrotnie pl¹drowane przez wojska w czasie wojny siedmioletniej i wojen œl¹skich, a zabudowania dosyÌ czêsto niszczone przez po¿ary, maj¹tek w Klenicy utrzymywa³ siê w dobrym stanie. Sprzyja³a temu metoda zarz¹dzania oparta o gospodarstwa czynszowe oraz ci¹g³e starania przedstawicieli zakonu o naprawê dróg, rozlicznych mostów i dobrze zorganizowan¹ gospodarkê leœn¹. Zak³adano nowe folwarki i owczarnie, m.in. w 1666 r. wzniesiono m³yn, w 1669 i 1671 roku owczarnie, w 1714 r. wzniesiono browar, a w latach 1717-1720 rozbudowano Karszyn. W 1700 r. w dobrach klenickich zamieszkiwa³o 579 osób.
Klenica naleÂżaÂła do wielkiej wÂłasnoÂści ziemskiej obejmujÂącej kilkanaÂście wsi i folwarkĂłw, ktĂłrej siedziba mieÂściÂła siĂŞ w Otyniu. ByÂła ona zarzÂądzana przez administratora, ktĂłry mianowaÂł w poszczegĂłlnych folwarkach dzierÂżawcĂłw. W latach 1649 –1951 r. podlegaÂł on rektorowi Kolegium Jezuickiego we WrocÂławiu, a nastĂŞpnie do 1700 r. Kolegium w ÂŻaganiu. Do 1776 r. funkcje nadzorcze sprawowaÂł rektor Kolegium w Legnicy. W Otyniu rezydowaÂł wybierany przez zakonnikĂłw superior, ktĂłry sprawowaÂł nadzĂłr nad dziaÂłalnoÂściÂą administratorĂłw.
Po kasacji zakonu w 1773 r. jeszcze przez trzy lata majÂątkiem wÂładali jezuici. WĂłwczas to utworzono KrĂłlewski Instytut Szkolny, ktĂłrego rektor byÂł przeÂłoÂżonym administratora. W 1787 r. wÂłasnoœÌ ziemska w Otyniu, wraz z nale¿¹cym do niej majÂątkiem w Klenicy, zostaÂła sprzedana ksiĂŞciu kurlandzkiemu Piotrowi Bironowi, a po jego Âśmierci przypadÂła jego trzeciej cĂłrce Dorocie, ksiĂŞÂżnej ÂżagaĂąskiej, ktĂłra wyszÂła z m¹¿ za Edmunda ksiĂŞcia de Talleyrad – Perigord. WĂłwczas to zakupiono majÂątek Swarzenice. W 1858 r. nastÂąpiÂł podziaÂł Wielkiej WÂłasnoÂści Ziemskiej w Otyniu. Dobra w Klenicy obejmujÂące KlenicĂŞ, Karszyn, Sedczyn i wspomniane Swarzenice przejĂŞÂła cĂłrka Doroty, Paulina JĂłzefina, ktĂłra wyszÂła za m¹¿ za markiza de Castellane. Ostateczny podziaÂł Wielkiej WÂłasnoÂści Ziemskiej w Otyniu nastÂąpiÂł w 1862 r. WĂłwczas to dla majÂątku w Klenicy i przylegÂłych folwarkĂłw utworzono oddzielny urzÂąd, ktĂłry administrowaÂł dobrami (Amt Kleinitz). W Klenicy przebywaÂła takÂże Paulina JĂłzefina von Castellane. Po Âśmierci wÂłaÂścicielki, w 1875 r. dobra przeszÂły w posiadanie jej cĂłrki Marii ElÂżbiety Doroty, ktĂłra jeszcze w 1857 r. wyszÂła za m¹¿ za Antoniego Radziwi³³a. W latach 1880 –1884 wybudowaÂł on paÂłac oraz w poÂłudniowej czĂŞÂści wsi zaÂłoÂżyÂł park. ZmieniÂł takÂże sposĂłb zarzÂądzania majÂątkami. Utworzono wĂłwczas Ksi¹¿êcy ZarzÂąd DĂłbr Radziwi³³owskich oraz ZarzÂąd Generalny, ktĂłry wykonywaÂł zadania peÂłnomocnika generalnego. PodporzÂądkowany mu zostaÂł urzÂąd w Klenicy (Amt Kleinitz) zajmujÂący siĂŞ nadzorem nad funkcjonowaniem poszczegĂłlnych folwarkĂłw oraz nadleÂśnictwo ( Forstamt). Maria Dorota zmarÂła w 1915 r. a jej nastĂŞpcÂą prawnym zostaÂł syn Wilhelm Janusz Heinrich StanisÂław Radziwi³³, ktĂłry w 1906 r. poÂślubiÂł Dolores KonstancjĂŞ JohannĂŞ Marie Radziwi³³. Ksi¹¿ê StanisÂław, jako rotmistrz polskiej kawalerii, zgin¹³ w 1920 r. na Ukrainie. Z tego ma³¿eĂąstwa w 1907 r. urodziÂła siĂŞ cĂłrka Anna Maria Angela Dorota Radziwi³³, ktĂłra odziedziczyÂła poÂłowĂŞ majÂątku. LiczyÂł on wĂłwczas 4 483 ha i skÂładaÂł siĂŞ z folwarkĂłw w Klenicy, Swarzenicach, Karszynie i Siadczy. Ostatecznie w 1922 r. bardzo zadÂłuÂżone dobra w Klenicy zostaÂły sprzedane zarĂłwno przez matkĂŞ Dolores przebywajÂącÂą w ParyÂżu jak i peÂłnomocnika jej cĂłrki Anny Marii. CzêœÌ przejĂŞÂła spó³ka komandyta „Johann Jacob Vowinckel”, czêœÌ ÂŚlÂąskie Gospodarstwo Krajowe oraz Stowarzyszenie Eigenescholle (WspĂłlna Skiba). W nastĂŞpnych latach dobra ulegaÂły kolejnym podziaÂłom. Ostatecznie w 1937 r. po majÂątku w Klenicy pozostaÂła niewielka czêœÌ, liczÂąca zaledwie 66,75 ha, ktĂłra naleÂżaÂła do Clemensa Bussmanna. Folwark w Swarzenicach, liczÂący 648 ha, znalazÂł siĂŞ w posiadaniu przedsiĂŞbiorcy budowlanego P. Kampa.
[Dzieje aktotwĂłrcy opracowaÂł Tadeusz Dzwonkowski]
( ÂźrĂłdÂło:https://szukajwarchiwach.pl/89/964/0/?q … #tabZespol)