Sławiński godło Leliwa, Nałecz, Prus 1, Ślepowron, Drzewicza, Stenberg.

W arystokratycznym rodowodzie książki i listy szlachta Witebska (6), Mińsk (6), Mohylew (1,2,6), Grodnie, Wilnie, Kownie, Podolu (1), Wołyniu, Kijowie, Besarabii, Chersonie, itp.


Dawne dwory Sławińskich na Białorusi istniały w:
- Lipniki, Kojdanowska parafia, Prowincja mińska - Antoni Sławiński syn Franciszka
- Wołoszyn, pow. Oszmiana, gub. wileńska
- Zarzecze, rejon Żodino, okolice Smolewicze, obwód miński, . - Roman Sławiński, zakupił w 1906 roku,

Majątki Sławińskich-- wieś Chodorówka rejon Dokszyce, park, założona w XIX wieku, zniszczony po 1939 roku, pow. trocki, na brzegu jeziora Akmena

W archiwum w Mińsku jest opis herbu Sławińskich- Leliwa z lat 1833-34 i prośba o przywrócenie szlachectwa. Rzekomo ich przodek- Jan Sławiński, była podczaszym na ziemi dobrzyńskiej w starostwie mozyrskim, powołany na ten urząd w roku 1727 na mocy przywileju króla Augusta II Mocnego, wspomniano o tym w listach w posiadanie których wszedł chorąży Morawski, miał prawo hipoteki nieruchomości.
Dalej znajduje się odręczne drzewo genealogiczne z wymienieniem syna, wnuków i prawnuków Jana Sławińskiego, jego syn Stefan był podporucznikiem Ejragolskim (?), urodzony 7 września 1723 roku ( na podstawie wypisu z Duniłowickich ksiąg metrykalnych konsystorza mińskiego kościoła rzymsko-katolickiego), dalej jest zapis z 28 stycznia 1776 roku o uwolnieniu Pawła i Jacka Sławińskich na odpowiedzialność Antoniego Morawskiego, kapitana straży przedniej.
W 1770 roku wydano wypis o potwierdzeniu Pawła jako syna Stefana Sławińskiego ( księgi metrykalne parafii petrykowskiej, obw. Miński).
Są zapisy o szlachectwie tej rodziny z roku 1795.
Zapis z 1832 roku z błońskich ksiąg konsystorza mińskiego- wydano wypis o chrzcie 07 stycznia 1810 roku Józefa Sławińskiego, 11 kwietnia 1811 r. Andrzeja Sławińskiego w 1820 roku – synów Jana Sławińskiego, syna Pawła.
Zapis z 20 grudnia 1832 roku- świadectwo mińskiego sądu ziemskiego o Józefie, Janie i Andrzeju Sławińskich.
24 październik 1834- kolejne poświadczenie o szlachectwie .

Kolejne luźne zapisy o Sławińskich:

Porucznik Stanisław Sławiński syn Wincentego, zatwierdzony w rosyjskim szlachectwie zatwierdzony ukazem Senatu Wyższego 1850.11.15 pod № 9354. Jego dzieci wpisane 1 kwietnia 1881 roku w mohylewskiej guberni- Aleksander, Roman, Marian.




W Państwowym Archiwum regionu Żytomierz, są dwa przypadki, potwierdzenia szlachectwa Sławińskich herbu Leliwa, którzy żyli w XIX wieku, w prowincji Wołyńskiej
F.146-op.1-D.5514. Sławiński
L.2: Wieś Liachovka przedstawione w 1690 (Melnitsky ziemi Drohiczyn )
Szlachecki syn Jan Sławiński Komorniki Zatorski rejon, Paweł Sławiński
L.4 Jan Sławiński otrzymał przywilej w 1728 roku za posiadanie (tamże)
Nx 10: 1775: syn Jan i wnuk sam Oświęcimskiego podstolego Sławińskiego wziął od jego brata Andrzeja zapłatę za nieruchomości sprzedane- Kowalik
L.126 1787 Jawias (?) osobiście w obecności Drohiczyńskiego sędziego grodzkiego szlachcica Andrzeja Sławińskiego ( dalej nieczytelne), zmarł syn Jana Sławińskiego, zapis o sprzedaży majątku dla Aleksandra Sapiehy i przyznanej kwoty.
146-1-5513:
Szlachta łucka: Szymon Alexander, Jan (syn Szymona ),Alexander)
Dominik i Wincenty(dzieci Jana), Oktawian syn Wincentego.

Wawrzyniec Sławiński powstaniec styczniowy ur. ok. 1820 r.
Marianna Sławińska ( jego żona)
Franciszek Sławiński ur. 1851
Wiktoria Sławińska z d. Dziekan
|?
|?
|?
|?
|?
|?
|?
|?
|?
| Józefa Sławińska ur. 1897
| Leon Sławiński ur. 1906
| Andrzej Sławiński ur. 1947



Powstańcy o nazwisku Sławiński ( zesłani na Sybir):
Sławiński Bolesław syn Józefa– mężczyzna lat 22, szlachcic z guberni wileńskiej, zesłany z dożywotnim ograniczeniem praw w 1865 roku, przebywał w Omsku, z zawodu ślusarz, rodziny nie posiadał, ożenił się na Syberii— ГУ ГАОО. Ф. 3. Оп. 6. д. 7918. Л. 107 об.-108, Ф. 14. Оп. 1. д. 496. Л. 232-233, д. 520. Л. 38-39, д. 582. Л. 37-38.
Sławiński Michał – mężczyzna, przyczyny zsyłki nieznane, przebywał w guberni tomskiej, umarł w 1866 roku, — ГУ ГАОО. Ф. 3. Оп. 4. д. 5745. Л. 56 об.
Sławiński Stanisław – mężczyzna, 45 lat, w1867 r., szlachcic guberni kowieńskiej , zesłany na czasowe ograniczenie praw, później na dożywotnie, przebywał w m. Iszym razem z żoną i dzieckiem — ГУ ГАОО. Ф. 3. Оп. 5. д. 7601. Л. 41-42,232-233, Оп. 6. д. 9736. Л. 15.
Sławiński Piotr 1795 - 1881) – astronom, w 1823 roku mianowany profesorem na uniwersytecie w Wilnie. W okresie od 1825- 1847 roku był dyrektorem obserwatorium wileńskiego, w roku 1826 napisał „ Początki astronomii”, był autorem licznych opracowań na temat astronomii.
Sławiński Aleksander, szlachcic z guberni grodzieńskiej, z powiatu Sokolskiego (?) ze wsi Dworzyska ( Dworżyska)
Sławiński Wincenty, szlachcic z guberni witebskiej z powiatu dryseńskiego (Drissa?)


Список дворян Волынской губернии, Житомир, 1906
6 часть, 15 нояб. 1843 №5708 Славинские: Валентин-Матвей, сын Ивана, внук Александра - Семена, правнук Изидора, с сыном Октавианом.
( spis szlachty guberni wołyńskiej, Żytomierz 1906, część 6, 15 sierpnia 1843 nr 5708; Sławińscy-
Walenty Maciej syn Jana, wnuk Aleksandra, prawnuk Izydora z synem Oktawianem.)


Wg informacji "Wiadomości Archidiecezjalnych Wileńskich" (1927, nr 5, s. 62) zesłany do łagru na Wyspach Sołowieckich. Schematyzm archidiec. mohylewskiej z 1917 wymienia Mariana Sławińskiego jako alumna trzeciego roku w metropolitalnym seminarium duch. w Petersburgu (ur. 29.07.1898). Schematyzmy z lat 1923-1932 już go nie wymieniają. Informacja niepełna. Źródło: [290].

Dla starszego syna Jana Wawrzyńca Sławińskiego ( ur. 1889 r., miejsce urodzenia w Siedlewie) jego ojciec- Roman Sławiński herbu Nałęcz , ojciec kupił majątek Bedlno z folwarkiem Kamieniec.