Kto powinien znaleźć się na tej liście?
Mam propozycję dla naszych forumowiczów- proszę o zgłaszanie kandydatur znanych wg was osób z naszego regionu, które powinny znaleźć sie na tej liście. Naturalne jest, że siłą rzeczy muszą tu też znaleźć się osoby o niemieckim, czy pruskim pochodzeniu. Ostatecznie mieszkali tu przez kilkaset lat i współdecydowali o najważniejszych dziedzinach życia tego regionu.
Andrzej Gordon.
Mam propozycję dla naszych forumowiczów- proszę o zgłaszanie kandydatur znanych wg was osób z naszego regionu, które powinny znaleźć sie na tej liście. Naturalne jest, że siłą rzeczy muszą tu też znaleźć się osoby o niemieckim, czy pruskim pochodzeniu. Ostatecznie mieszkali tu przez kilkaset lat i współdecydowali o najważniejszych dziedzinach życia tego regionu.
Halina Lubicz.
Halina Lubicz - Kirszke - aktorka
Urodziła się 5 lutego 1906 r. w Białej Podlaskiej, zmarła 1 kwietnia 1991 r. w Zielonej Górze. W latach 1953 - 1972 była aktorką w zielonogórskim teatrze. To ona stworzyła zespół i Scenę Lalkową „Cudaczek”. Na scenie dramatycznej zielonogórskiego teatru grała m.in. Organową w „Damach i huzarach”, Panią Soersen w „Niemcach”, Martę Boll w „Fizykach”. Pod koniec lat 50. XX wieku jako mieszkanka Poznania zaczęła pomagać osobom niewidomym. Dzięki jej wszechstronnemu wsparciu ociemniały i bez obu rąk Michał Kaziów nauczył się czytać górną wargą znaki Breille’a. Potem zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Poznaniu, skończył studia polonistyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i tam też obronił rozprawę doktorską. Opiekując się Kaziowem, była jego oczyma i rękoma. On dyktował jej swoje teksty, a ona je zapisywała i dostarczała do redakcji czasopism i wydawnictw. Jak mówił, bez Mamuśki, niczego by nie osiągnął, a tak został uznany za wybitnego młodego Polaka i wybitnego znawcę teatru radiowego. Wśród wielu nagród i odznaczeń, jakie otrzymała Lubicz - Kirszke, znalazł się Order Uśmiechu. Jest patronką ronda w Zielonej Górze i sali w Lubuskim Teatrze.
Hermann Suckel
Hermann Suckel 1855- 1916. W roku 1890 Hermann Suckel założył pierwsze w Zielonej Górze Towarzystwo Muzyczne. Do historii miasta weszło ono pod nazwą "Stowarzyszenie Muzyczno- Koncertowe Hermanna Suckela w Zielonej Górze". Działało ono do końca lat dwudziestych i rozwiązane zostało w lipcu 1933 roku. Hermann Suckel urodził się 21 lutego 1855 roku w Grębocicach koło Legnicy, w rodzinie wiejskiego organisty i nauczyciela religii. Wiedzę muzyczna zdobywał pod kierunkiem ojca w swym rodzinnym domu. Uczył się gry na instrumentach smyczkowych, fortepianie i organach w seminarium nauczycielskim w Legnickim Polu, gdzie w 1875 roku zdobył dyplom nauczyciela muzyki i śpiewu Swoja pierwsza posadę otrzymał w 1877 roku w Otyniu. Dwa lata później przybył do Zielonej Góry i objął stanowisko pierwszego organisty w kościele ewangelickim przy ówczesnym placu Glassera (obecnie kościół Matki Boskiej Częstochowskiej). Już w 1881 roku Suckel zaprezentował się zielonogórskiej publiczności jako dyrygent założonego przez siebie chóru męskiego. Chór ten pod jego kierownictwem zyskał sławę ponadregionalną, zdobywając na festiwalu w Hamburgu w 1887 roku, Wiedniu w 1889, Wrocławiu w 1890 , Stuttgarcie w 1893 złote medale i wiele wyróżnień. W 1890 roku powstało Zielonogórskie Towarzystwo Muzyczno- Koncertowe, którego dyrektorem został Suckel. Zasługi tego towarzystwa dla miasta były olbrzymie. W całości finansowane przez magistrat, stało się prawdziwą wizytówką miasta. W ramach towarzystwa działały trzy chóry- męski, mieszany i żeński, oraz kapela miejska, dwa kwartety smyczkowe, orkiestra dęta i szkółka muzyczna. Wszystko to funkcjonowało dzięki staraniom Hermanna Suckela i czynnemu zainteresowaniu rozmiłowanych w muzyce zielonogórzan. W 1898 roku Suckel został wybrany prezesem Dolnośląskiego Towarzystwa Śpiewaczego z siedzibą we Wrocławiu, a w 1902 roku jednym z trzech głównych dyrygentów Niemieckich Festiwali Chórów Nieprofesjonalnych. Odbywały się one corocznie, zawsze w innej miejscowości. W 1915 roku planowany był kolejny festiwal w Zielonej Górze, jednakże wybuch I wojny światowej uniemożliwił realizację tej imprezy. Hermann Suckel zmarł 20 stycznia 1916 roku w Zielonej Górze niespodziewanie, na wylew krwi do mózgu.
(na podstawie tekstu H. Szczegóły z książki "Znani zielonogórzanie XIX i XX wieku")
Jakub Schickfus
Jakub Schickfus - urodzony 22 stycznia 1574 r. w Świebodzinie, pochodził z zasłużonej rodziny burmistrzów, radnych i pastorów miasta Świebodzin. Jego ojcem był Bonawentura Schickfus, który jako burmistrz wybudował nowa szkołę.
Jakub uczył się najpierw w świebodzińskiej szkole elementarnej, później uczęszczał do gimnazjum przy kościele św. Elżbiety we Wrocławiu, a w 1591 roku przeniósł się do gimnazjum w Zgorzelcu. Od 1593 roku studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. Swoją wiedzę pogłębiał na wielu europejskich uniwersytetach m.in. w Strasburgu, Bazylei, Jenie i Genewie.
Od 1597 roku pełnił funkcję notariusza Uniwersytetu Viadrina, prowadził wykłady z prawa i dysputy filozoficzne. W latach 1604-1613 był rektorem gimnazjum w Brzegu - przyczynił się do znaczącego rozwoju tej szkoły. W 1612 roku na Uniwersytecie Viadrina obronił i opublikował pracę doktorską z dziedziny prawa. Zrezygnował z funkcji rektora gimnazjum i od 1613 r. był radcą dworu książąt brzeskich, następnie radcą cesarskim oraz urzędnikiem skarbowym kamery na Górnym Śląsku.
Wiele czasu poświęcał na studia historyczne i pisanie kroniki Śląska. Był twórcą wielu prac z dziedziny prawa i filozofii. Zmarł 14.09.1636 r. we Wrocławiu. W swoich dziełach podkreślał świebodzińskie pochodzenie, tytułując się Jacobo Schickfusio Suebusiensi.
( opracowano na podstawie tekstu Muzeum Regionalnego w Świebodzinie)
Jan z Kostrzyna
Jan z Kostrzyna - w historii występuje też jako Jan Kostrzyński (Jan Hohenzollern, Johann von Brandenburg-Küstrin). Urodził się 3 sierpnia 1513 r., zmarł 13 stycznia 1571.
Po śmierci swego ojca Joachima I został władcą wschodniej części Brandenburgii - Nowej Marchii, powiększoną o ziemię torzymską, Dolne Łużyce z Chociebużem i Peitz oraz księstwo krośnieńskie. W 1536 r. stolicę Nowej Marchii przeniósł do Kostrzyna.
Jako rządca tej prowincji stworzył nowoczesny, jak na owe czasy, system zarządzania administracją i gospodarką. Pieniądze na budowę twierdzy w Kostrzynie, uważanej za jedną z najpotężniejszych w Europie, uzyskał z ceł. Przyłączył się do zwolenników luteranizmu. Zmarł nie pozostawiając męskiego potomka.
Został pochowany w kostrzyńskim kościele Najświętszej Maryi Panny, przed świątynią do 1945 r. stał jego pomnik. W dziejach dawnego Kostrzyna uchodził za tego władcę, który uczynił miasto najpotężniejszym nad środkową Odrą. Do przeniesienia stolicy Nowej Marchii w 1815 r. do Frankfurtu nad Odrą było ona bardzo ważnym ośrodkiem w Brandenburgii.
|