"Dynastia Piastów Śląskich przyczyniła się do dynamicznego rozwoju Śląska. Dzieje naszego regionu są ściśle związane z konsekwentną polityką Henryka Brodatego, który ma osobisty wkład w lokacje wielu miejscowości oraz działania mające na celu zasiedlanie i budowanie nowych ośrodków miejskich i religijnych. Rozumna i konsekwentna polityka Piastów Śląskich sprawiła, że Śląsk stał się najprężniej rozwijającą się dzielnicą średniowiecznej Polski. Henryk I Brodaty a potem jego syn Henryk II Pobożny skupili pod swymi rządami znaczną część polskich ziem - od Śląska, przez część Wielkopolski, Ziemi Krakowskiej, Łużyc aż po Ziemię Lubuską, zwaną przez Jana Długosza "kluczem do Królestwa Polskiego", przerywając w ten sposób na kilkadziesiąt lat okres rozbicia dzielnicowego. Czynili też oni starania w Rzymie o uzyskanie korony królewskiej. Kolejni książęta tacy jak Konrad I, Hen-ryk III Głogowski, Konrad II Garbaty czy Przemko także podejmowali działania zmierzające do politycznego i ekonomicznego rozwoju księstw śląskich oraz kontynuowali zabiegi w kierunku zdobycia korony polskiej, tak ważnej dla rozbitego na dzielnice kraju. Wzrost potęgi państwa czeskiego pod rządami Luksemburczyków oraz umacnianie się Królestwa Polskiego to dla Piastów Śląskich czas zmagań o utrzymanie suwerenności swych ziem. Po śmierci Przemka II w 1331 roku, na skutek braku wspólnej polityki wobec sąsiadów i dalszego rozdrobnienia, doszło do zhołdowania księstw śląskich na rzecz władcy Czech i trwałego osłabienia piastowskiego dziedzictwa. Okres rządów Baltazara, Henryka XI i Jana II Szalonego to bolesny czas rozluźniania się związków Śląska z Polską spowodowany odmiennymi interesami książąt i licznymi wojnami religijnymi. Ostatnim władcą na terenach dzisiejszej Ziemi Lubuskiej był książę Jan II Szalony. Był on przedstawicielem książąt określanych obecnie mianem Piastów linii żagańsko-głogowskiej, chociaż oni sami nie znali tego pojęcia. Piastowscy książęta śląscy nazywani byli powszechnie "książętami polskimi" (principes Poloniae), a Gal Anonim określał ich jako domini naturales, czyli przyrodzeni panowie ziem polskich. Oni sami również mieli głęboką świadomość przynależności do "starożytnego rodu królów Polski" i nazywali siebie "dziedzicami Królestwa Polskiego". Piastowska przeszłość naszego regionu nie budzi wątpliwości.
Cennym elementem budowania tożsamości lokalnej jest przygotowana przez Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze ekspozycja stała Poczet piastowskich książąt Śląska Lubuskiego, na który składają się dwadzieścia cztery portrety książąt piastowskich - władców ziem obejmujących obszar południowej części dzisiejszego województwa lubuskiego. Projekt wystawy jest autorskim pomysłem dr. Andrzeja Toczewskiego. Wychodząc naprzeciw postulatom o konieczności objęcia nazwą historyczną południowego obszaru dzisiejszego województwa lubuskiego oraz potrzebie określenia własnej tożsamości przez mieszkańców tych ziem, dr A. Toczewski od lat konsekwentnie zabiera głos w debacie o nazwie regionu, proponując własne określenie Śląsk Lubuski. Obszar ten, leżący na styku Śląska, Łużyc, Wielkopolski, Brandenburgii i historycznej Ziemi Lubuskiej ulegał ciągłym przemianom politycznym, społecznym, kulturowym, geograficznym i językowym. Śląsk Lubuski to swoisty kompromis między przynależnością do Dolnego Śląska i Ziemi Lubuskiej, której nazwa pochodzi od leżącego dziś na terenie Niemiec grodu Lubusz. Zaproponowana nazwa opierając się na historyczno-geograficznych oraz kulturowych uwarunkowaniach uwzględnia jednocześnie współczesne realia terytorialne tego obszaru. Do tej pory nie istniał poczet ani drzewo genealogiczne obejmujące zarówno żagańską jak i głogowską linię Piastów, a obecna prezentacja jest pierwszą, która w sposób całościowy przybliża sylwetki dawnych władców południowej części dzisiejszej Ziemi Lubuskiej.
Portrety książąt oraz drzewo genealogiczne wykonała zielonogórska artystka Irena Bierwiaczonek. W gromadzeniu ikonografii wspomagał malarkę Dariusz Wieczorek, który stał się również autorem aranżacji wystawy. Prace poszukiwawcze materiałów ikonograficznych trwały ponad rok i objęły swym zasięgiem polskie, niemieckie i duńskie archiwa. Dostępne obiekty takie jak epitafia, pieczęcie, płyty nagrobne czy opisy zawarte w średniowiecznych kronikach dały podstawę do stworzenia dwudziestu czterech wizerunków książąt piastowskich.
Ekspozycja Pocztu piastowskich książąt Śląska Lubuskiego została wzbogacona średniowiecznymi zbrojami gotyckimi wykonanymi przez kożuchowskiego płatnerza Andrzeja Zalopanego. Wystawę uzupełnia mapa Polski z czasów Henryków Śląskich obejmująca obszar stworzonej przez nich monarchii. Realizacja całego przedsięwzięcia była możliwa dzięki pomocy sponsorów: Zielonogórskiego Zakładu Górnictwa Nafty i Gazu oraz Spółki Poszukiwania Naftowe "Diament". Patronat objęło Wydawnictwo "Lubpress".

(Na podstawie strony Muzeum Ziemi Lubuskiej www.zgora.pl/muzeum/stale/ksiazeta-slascy.html